اندر احوالات عزت نفس !
داشتم نفس نفس میزدم از دویدن برای رسیدن به اتوبوس یک احساسی از یک جایی نزدیک به سمت راست مغزم داشت میگفت یکی دارد نگاهت میکند! خیلی واضح بخوام منظورش رو بگم، میشد این: «زشته! آدم که برای رسیدن به اتوبوس نمی دوه» به نظر خیلی ها این طرف از مغزم داشت راست می گفت اما طرف دیگر مغز قضیه رنگ و لعاب دیگری داشت برای خودش یک محاسبه ی دو دو تا چهارتایی در جریان بود از یک طرف زمان انتظار تا رسیدن اتوبوس بعد را محاسبه میکرد و میبرد تو قالب مدیریت زمان و میدید که جور در نمیاد! از آن طرف نیم نگاهی به بنزین ۳ هزارتومانی داشت و این یکی اصلا جور در نمی آمد… از طرف دیگر به صفحات باقی مانده از کتابی که با خودش (که همان خودم هستم( نگاهی می انداخت و میگفت، قرار قرار است و مرد زیر قولش نمی زند! خلاصه نبردی بود در حد جنگ های ناپلئونی بین جناح چپ و راست مغزم هر چند آخر کار منطقم برا احساسم بدجوری چربید اما جرقه شد برای نوشتن چند خط در این مورد
راستی چرا ما این جوری هستیم؟
از کارهایی که می دانیم هیچ اشکال عقلی، شرعی و حتی عرفی ندارد اما کمی سطح آن کار را پایین میبینیم به شدت فراری هستیم همین مثال اتوبوس را بزنم… خیلی از ما به دلایل مختلف ترجیح میدهیم از یک وسیله ی نقلیه ی عمومی استفاده کنیم از طرفی همیشه در دسترس نیستند و گاهی لازم است کمی به تن و بدن مان حرکت بدهیم برای رسیدن به اتوبوسی که در ایستگاه اتوبوس لم داده و آماده حرکت است… اما همین که به دوصد متری ایستگاه و اتوبوسِ لم داده اش می رسیم یک نگاه بسیار ظریف به ۶ گوشه ی عالمِ پیرامون مان می اندازیم که
آیا کسی هست؟ کسی نیست؟
همین که احتمال به یکی از دو سمتِ بودن یا نبودن یک نفر سنگینی کند دویدن یا خرامان خرامان رفتن را انتخاب میکنیم و متأسفانه معمولا خرامان خرامان از اتوبوس جا می مانیم… بگذریم از کلی فحش و بد و بیراه که نصیب خودمان میکنیم که: «اگه دو دقیقه زودتر راه افتاده بودی رسیده بودی!» این که ما انقدر خودمان را به نگاه دیگران گره میزنیم یک معنی دارد: «کمبود عزت نفس» اگر ارزش خودت را مستقل از نگاه دیگران، بالا می دانی، پس نگاه دیگران به دویدن تو ارزش تو را کم نمی کند!
عزت نفس خودت را به دیگران گره نزن!
اگر به کاری که انجامش میدهی ایمان داری و میدانی کار غلطی نیست، نگاه دیگران آن کارِ درست را زشت نمی کند! عزت نفس خودت را به دیگران گره نزن! خلاصه این که ندویدن دنبال اتوبوس فقط یک زنگ خطر است و بس…
