خُب رسیدیم به اولویت بندی. حالا چطوری اولویت بندی کنیم؟
اصلا قبل از هر چیز، اولویت بندی یعنی چه؟
اولویت بندی یعنی، چطوری به طور آگاهانه بتونیم کارها رو به تعویق بندازیم و براساس توانمندی هامون، از کارهای مهمتر شروع کنیم. یکی از دلایلی که معمولاً سیستم های برنامه ریزی جواب نمیدن و باهاشون دچار مشکل میشیم، اینه که ما یه لیست بلند بالا از همه کارهامون درست میکنیم و توقع داریم که به همشون برسیم و انجامشون بدیم. اما این در عمل یه کار کاملا غیر حرفه ای و ناکارآمدهِ.
پس کار درست چیه؟
بسیاری از مطالعات تا به حال ثابت کرده اند که اعتماد به نفس، کلید دستیابی به موفقیت است. بررسی های متفاوتی که در زمینه ی تفاوت های عملکردی میان مهارت های فضایی و ریاضی مردان و زنان انجام شده، نشان داده است که اعتماد به نفس، نقش اساسی را در این میان بازی می کند. زنانی که از آنها خواسته شد تا جنسیت خود را قبل از آزمون های مهارت های فضایی شناسایی کنند، عملکرد ضعیف تری را به نمایش گذاشتند. علاوه بر این، زمانی که از آنها خواسته شد تا خودشان را "مرد" تصور کنند، عملکرد بهتری به اجرا گذاشتند. نکته ی جالب تر اینکه، زمانی که به هر دو جنسیت گفته شد که عملکرد آنها بهتر است، وظایف خود را با بازده بالاتری به سرانجام رساندند.
چیزی که از این هم جالب تر است به زمانی مربوط می شود که از آنها خواسته شد تا به پرسش ها پاسخ دهند؛ تفاوت های میان عمکردها در این آزمون، عملا ناپدید شد. این طور که به نظر می رسد، زمانی که به زنان اجازه داده شد که به برخی پرسش ها پاسخ ندهند، آنها به خاطر عدم اعتماد به نفس از جواب دادن به آنها خودداری کرده و نمی توان دلیل آن را عدم اطلاعات دانست.
سال ۱۹۵۷ فریدریش یورگنسن (خواننده ی سوئدی اپرا) یه ضبط صوت برای ضبط صدای خودش خرید. وقتی به صدای ضبط شده ی خودش گوش میداد، صداهای عجیب و غریبی میشنید… نجواهایی مثل یه پیغام ماوراء الطبیعی!! مدتی بعد، مشغول به ضبط صدای پرنده های مختلف شد و در کمال تعجب این بار صدای مادر مرحومش رو پس زمینه ی صدای پرندگان میشنید که بهش میگفت: «فرید، فرید کوچولوی من! صدامو میشنوی؟ من مادرتم»! همین صداها کار خودش رو کرد و یورگنسن زندگی خودش رو تغییر داد و تمام وقتش رو صرف ارتباط با مردگان با کمک ضبط صوتش کرد!
چند مصداق
تازگی و طراوت را همه دوست دارند. بهار، روشن ترین جلوة طراوت و شکوفایی و نو شدن است. سال که نو می شود، طبیعت، چهرة جدیدی به خود می گیرد و همه چیز متحوّل می شود؛ پس ما هم نو شویم و تحوّلی در حال و اخلاق پیدا کنیم. ما آن گونه که وسایل کهنه و فرسوده و تقویم های قدیمی و لباس های نامناسب را کنار می گذاریم و عوض می کنیم، اخلاق ناپسند و رذایل و صفات بد و کینه ها و بددلی ها و حسادت ها را هم از خودمان دور کنیم و کمتر از طبیعت نباشیم. وقتی زمین و زمان و سال و حال، «نو» و درختان شاداب می شوند، چرا ما نو نشویم و «تحول حال» نیابیم؟
«بهار دلها» همین است.
هرگز مباد که بهار آید و برود و ما همچنان در خزان و برگ ریزان باشیم!
